5 Essential Elements For تفاوت بیماری پارکینسون با ام اس

بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی پیشرونده است.  اولین علائم  این بیماری مشکلات حرکتی است. حرکات روان و هماهنگ عضلات بدن توسط دوپامین که ماده ای در مغز است امکان پذیر می شود.

زمانی که بیمار از این داروها استفاده کند، می‌تواند علائمش را کاهش دهد. اما هنگام قطع دارو، ممکن است علائم با شدت بیشتری ادامه پیدا کند. گاهی اوقات پزشک متخصص برای درمان بیماری پارکینسون، جراحی را هم در نظر می‌گیرد.

در بیماران مبتلا به پارکینسون، عوارضی که تهدید کننده زندگی بیمار هستند افزایش می یابد، مانند موارد زیر:

برخی افراد بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل بیماری پارکینسون هستند.  عوامل خطرساز این بیماری عبارتند از:

ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.

باقلا: این لوبیا سبز آهکی حاوی لوودوپا است، همان ماده ای که در برخی از داروهای پارکینسون استفاده می شود.

۷ فروردین ۱۴۰۳

اگر این علائم ناشی از پارکینسون نباشند، پس ناشی از چیست؟

از آن جایی که درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما مهم است که از بروز بیماری، قبل از ظاهر شدن علائم آن، پیشگیری به عمل آید.

یکی از سوالات پر تکرار بیماران مبتلا به پارکینسون از دکتر مونا حجازی که بهترین متخصص مغز و اعصاب در تهران هستند ، طول عمر افراد درگیر است .

در بیماری پارکینسون و تغذیه حال حاضر هیچ درمانی برای پارکینسون وجود ندارد. پارکینسون یک بیماری مزمن است که با گذشت زمان بدتر می شود.

این داروها باعث می‌شود که عملکرد استیل کولین متوقف شود و در این صورت میزان دوپامین مغز افزایش پیدا می‌کند. در واقع این نوع داروها به عنوان یک جایگزین دوپامین و جلوگیری از تخریب آنها تجویز خواهند شد.

 هر سال ، محققان در تلاش هستند تا بفهمند چرا افراد مبتلا به پارکینسون می شوند.  

 در پارکینسون ، سلولهای ماده سیاه به تدریج می میرند.  هنگامی که این اتفاق می افتد ، سطح دوپامین کاهش می یابد.